Dag 11 NA

- Posted using BlogPress from my iPad


Hallo trouwe volgers,

Wederom een berichtje uit Adam. Zojuist met de dokter gesproken en we zitten nog steeds op het te volgen schema. Als we geen al te vreemde dingen beleven, dan zou er met een paar dagen wat verbetering moeten optreden.Dat is althans de verwachting van de dokter. Zodra er voldoende aanmaak van witte bloed lichaampjes is, zal het herstel van de kapotte cellen(veroorzaker van alle pijnen en complicaties) vrijwel direct beginnen. Wel is het zo, dat Helga er zeker op moet rekenen dat bepaalde klachten, zoals maagpijn en pijn aan de slokdarm, wel tot aan de kerst of langer zullen aanhouden. Vervelend natuurlijk, maar onvermijdbaar.
Maaaaarrrr...... Zo stelde de dokter, het herstel zit eraan te komen en het gros van de klachten zullen op termijn verdwijnen.
Geheel onbelangrijk natuurlijk, maar deze arts, of eigenlijk Hematoloog, is een zeldzame combinatie van beauty & brains, maar dit geheel terzijde natuurlijk. Het viel me toevallig op...
Zo af en toe mag het best een beetje luchtig, want de atmosfeer op deze afdeling is werkelijk verstikkend! Bepaald geen plek waar je geestelijk aansterken kan. Strak en bezorgd kijken is hier tot ware kunst verheven, wat natuurlijk best begrijpelijk is, maar ik heb er nog nooit iemand van zien opknappen. Inge en Martin begrijpen het wel als ik zeg: iemand een toffee? ( familie grapje) Als je in deze situatie niet een heel klein beetje probeert te relativeren, dan ga je het niet heel lang vol houden hier. Uiteraard wel tot op zekere hoogte en met respect voor een ieder, maar volgens mij zeiden ze vroeger al: lachen is gezond!!! En daar geloof ik heilig in. Er is hier een jongen van een jaar of dertig,vijfendertig die dat wel goed kan, of in ieder geval probeert, hem kwam ik op de gang tegen terwijl hij denk ik voor 50% in het verband zit wegens verbranding door medicatie.... En vrij naar de reclame voor toiletpapier riep hij: mummiepak. Had ie toch wat mensen aan het lachen gekregen daar. Als je zo ziek bent als hij, is dat groots, vind ik.
Nou, gezien de omstandigheden gaat het best redelijk, ondanks alles. Wel slaapt ze vrijwel constant en is de morfine vanwege de pijn toch weer aangekoppeld, maar liever verward dan vreselijke pijn. Verward is ze nog wel steeds heel erg en communiceren is momenteel lastig, om niet te zeggen onmogelijk, maar ook dat gaat straks weer over.
Tot zover voor vandaag, tot gauw. P.S. Helga is verhuist naar kamer 24, een een persoons kamer.

Groet van Helga & Ad .