Een week thuis en voor het eerst weer naar de VU!

- Posted using BlogPress from my iPad
Hallo alle volgers,
Al een paar dagen niets geschreven, maar dat betekend goed nieuws hoor. Heel langzaam begint Helga weer een beetje te wennen aan het normale ritme en alles wat daarbij hoort. Het eten en drinken gaat elke dag wat beter, al verschilt de ene dag duidelijk van de andere dag. Goede worden gevolgd door pittig mindere, maar, zo hoorden wij vanmiddag van de artsen, dat is heel gewoon en heel herkenbaar. Vanmiddag hadden we een dubbele afspraak in het ziekenhuis. Eerst naar de cardioloog. Die nam echt zeer uitgebreid de tijd (anderhalf uur) om heel gedetailleerd uit te leggen wat er nou precies was gebeurd en hoe dat kwam. En vooral wat ze eraan willen doen. In het kort komt het hier op neer, dat zij dagelijks zichzelf moet wegen en met enige regelmaat haar bloeddruk moet checken. Voorlopig eenmaal per maand op controle bij de cardioloog, die aan de hand van zijn bevindingen en bloed uitslagen, zonodig het medicijn gebruik aanpast. Op een later tijdstip wil men alsnog een catheterisatie uitvoeren, maar dan moeten eerst alle essentiële bloedwaardes op peil zijn. Tot die tijd is het voorlopig vooral vinger aan de pols en wat zij noemen, de fijn afstelling van de medicatie. Voorlopig is het nog wel zo dat de pompfunctie van haar hart nog ver onder normaal peil ligt, namelijk op zo'n 21%(!!!) wel is het zo dat dat geen 20% van 100% is maar van 70%. Maar dat is hogere cardiologie! Van cardiologie naar hematologie. Eerst naar de verkeerde afdeling gelopen, want ze zijn verhuist. Hele vreemde gewaarwording als je op zo'n afdeling komt die ineens helemaal leeg is. Misschien heeft iemand het toevallig op de televisie gezien, een week of twee geleden, maar alle afdelingen die met oncologie en interne geneeskunde te maken hebben zijn naar een gloednieuw gebouw verhuist, waar alle kennis als het ware gebundeld kan worden en waar de lijntjes heel kort en super direct zijn. Met een eigen laboratorium en bloedlab. Ziet er echt geweldig uit en je hebt bijna het gevoel in een heel chique hotel met een prachtige lounge te zijn. ik moet zeggen, dat hebben onze vrienden uit 020 prima voor elkaar. Zo, dat is wel genoeg lof voor een heel jaar dacht ik zo. Wat veel belangrijker is, was het ongeloof op het gezicht van de hematoloog. Hij kon er niet over uit dat Helga op deze manier voor hem zat en zij dat ze op de afdeling erg geschrokken waren toen zij het zo vreselijk benauwd kreeg. Letterlijk zei hij: als u dit thuis had gekregen was u er waarschijnlijk niet zo goed van af gekomen. En inderdaad, wat een onvoorstelbaar geluk dat zij dit in het ziekenhuis heeft gekregen en niet thuis in Garderen. Verder was hij zeer te spreken over de bloed uitslagen en haar algehele toestand. Natuurlijk is zij na een dag als vandaag volkomen uitgeput, maar het zou een beetje raar zijn als dat niet zo was. Na wat zij heeft doorgemaakt had hij haar in een rolstoel op de poli verwacht!! Nou heb ik hem maar niet gezegd dat Helga een kwartier eerder nog aan mij had gevraagd ergens een rolstoel vandaan te halen....echt waar! Voorlopig elke 14 dagen op controle en over een maand of drie een PET-scan om te kijken of er sprake is van volledige remissie. (helemaal schoon)
Al met al een dag met hoopvolle berichten die moed geven voor een mooie toekomst.
Tot een volgende BLOG, groet van Helga en Ad.